در تحقیق حاضر رفتار خوردگی دو نوع فولاد ASTM A131/A و ASTM A131/AH32 و همچنین نواحی مختلف جوش زیرپودری آنها در محیط آب دریای شبیه سازی شده مورد مطالعه قرار گرفته است. برای این منظور از بررسی‌های الکتروشیمیائی شامل اندازه‌گیری تغییرات پتانسیل مدار باز با زمان، آزمونهای پلاریزاسیون پتانسیودینامیکی و طیف نگاری امپدانس الکتروشیمیایی و بررسی‌های میکروسکوپی استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهد که جوشکاری بر رفتار خوردگی این فولادها تاثیرگذار بوده و نرخ خوردگی این دو فولاد و نواحی مختلف جوش آنها در آب دریا با هم متفاوت می‌باشد. فولاد نوع A و ناحیه حرارت دیده آن بیشترین مقدار نرخ خوردگی را داشته (20.14 µA/cm2) و ناحیه ذوبی جوش کمترین مقدار نرخ خوردگی(10.9 µA/cm2) را دارا می‌باشد. اختلاف نرخ خوردگی مناطق مختلف ناشی از تفاوت درمیزان عناصر آلیاژی موجود در این نواحی، به ویژه محتوای کربن و همچنین ساختارمیکروسکوپی مناطق می‌باشد. اختلاف پتانسیل بین دو فولاد پایه بسیار کم بوده ولی اختلاف پتانسیل ناحیه حرارت دیده فولاد نوع A با ناحیه ذوبی جوش حدود 35 میلی ولت بوده و در نتیجه شرایط برای خوردگی گالوانیکی بین این دو ناحیه در آب دریا فراهم می‌باشد
* مقاله پذیرفته شده و ویراستاری نهایی در دست اقدام می‌باشد
* مصطفی‌نژاد، عبدالرضا - دانشجوی دکتری مهندسی دریا، دانشکده مهندسی دریا،،دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
ایرانمنش، مهدی - دکتری، دانشیار دانشکده مهندسی دریا، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
زارع بیدکی، آرمان - دکتری، استادیار، گروه مهندسی خوردگی و حفاظت از مواد، پردیس بندرعباس، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
کلمات کلیدی: فولاد کم کربن، جوش زیرپودری، آب دریای شبیه سازی شده، خوردگی، طیف‌نگاری امپدانس الکتروشیمیایی