پوشش‌های الکترولس نیکل – فسفر با توجه به مقاومت به خوردگی و سایش خوبی که حاصل می‌کنند بسیار در صنعت مورد استفاده قرار می‌گیرند. این پوشش‌ها روی زیرلایه‌های مختلفی اعمال می‌شوند اما پوشش اعمال شده روی قطعات چدنی بدلیل وجود گرافیت در ساختارشان چسبندگی مطلوبی نداشته و چدن‌ها معمولا توسط این روش پوشش‌دهی نمی‌شوند. هدف از این پژوهش ارائه راه حلی به منظور بهبود چسبندگی پوشش الکترولس نیکل – فسفر به زیرلایه چدن نشکن با گرافیت‌های کروی می‌باشد. بدین منظور سطح چدن با استفاده از یک لایه میانی نیکل اعمال شده توسط آبکاری الکتریکی آماده‌سازی شده و پوشش الکترولس روی این لایه میانی رسوب کرد. پوشش اعمالی توسط روش‌های مختلف میکروسکوپی مورد بررسی قرار گرفته و نیز چسبندگی آن مطابق استاندارد ISO 2819 بررسی شد. هم‌چنین، مقاومت به خوردگی پوشش در ضخامت‌های مختلف توسط آزمون‌های پلاریزاسیون تافل و طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی بررسی شد که مشخص شد پوشش با ضخامت 48 میکرون با نرخ خوردگی mpy 4/0 بهترین مقاومت به خوردگی را داشته و نسبت به چدن بدون پوشش 13 برابر مقاوم‌تر می‌باشد. هم‌چنین آزمون خوردگی فرسایشی توسط روش محفظه دوغاب و به مدت 16 ساعت روی این پوشش و زیرلایه انجام شد که در این آزمون هیچ‌گونه جداشدگی پوشش رخ نداده و نرخ تخریب پوشش در این حالت mpy 15/8 بود که نسبت به چدن بدون پوشش با نرخ تخریب mpy 381 بهبود 46 برابری دارد.
کلمات کلیدی: خوردگی، الکترولس نیکل – فسفر، طیف‌سنجی امپدانس الکتروشیمیایی، خوردگی فرسایشی، چدن نشکن