هدف اصلی از این کار، بررسی اثر هم رسوبی نانوذرات سیلیس مزومتخلخل و بازدارنده خوردگی آلی بر روی مقاومت به خوردگی فولادهای الکتروگالوانیزه است. به طور گسترده برای گالوانیزه کردن صفحات فولادی با مساحت زیاد، از روی به عنوان ماده فلزی با مورفولوژی قابل کنترل استفاده می‌شود. در این مطالعه، فولاد الکتروگالوانیزه با رسوب دهی الکتریکی روی خالص در پتانسیل و دانسیته جریان مشخص در حمام سولفاتی روی صورت گرفت و سپس رسوبدهی الکتریکی همزمان روی خالص با استفاده از نانوذرات سیلیس مزومتخلخل (Zn-MSN)، حاوی غلظت‌های مختلف SiO2 بر روی زیرلایه‌ی فولاد کربنی (st37) از حمام الکترولیت انجام شد. فلز روی با استفاده از حفاظت کاتدی به عنوان آند فداشونده و همزمان نانوذرات مزومتخلخل سیلیکا به عنوان لایه مانع برای زیرلایه فولاد کربنی عمل می کنند. در این کار، از روش الکتروگالوانیزه به عنوان جایگزین روش گالوانیزه گرم به منظور کاهش ضخامت پوشش و رفع مشکل ناحیه متاثر از گرما استفاده شده است که افزایش بیشتر مقاومت به خوردگی با استفاده از نانوذرات سیلیس(MSN) و بازدارنده خوردگی آلی (MBT) را برای پوشش الکتروگالوانیزه به همراه دارد. به منظور بررسی خصوصیات پوشش از میکروسکوپ الکترونی روبشی FESEM، دستگاه پراش پرتو ایکس XRD، طیف‌سنجی تبدیل فوریه فروسرخ (FTIR) و مطالعات الکتروشیمیایی با استفاده از روش امپدانس الکتروشیمیایی و پلاریزاسیون پتانسیودینامیکی در محلول 5/3 درصد وزنی NaCl در حضور و عدم حضور بازدارنده‌های خوردگی صورت گرفت. از آنجا که نانوذرات سیلیس در پوشش کامپوزیتی، به عنوان مکان‌های جوانه زنی عمل می کنند در نتیجه، باعث کاهش اندازه بلورهای روی در زمینه پوشش و اصلاح سطح پوشش می گردند. اندازه‌گیری‌های الکتروشیمیایی به وضوح نشان داد، مقاومت به خوردگی تمام پوشش‌ها در حضور نانوذرات سیلیس (MSN) و بازدارنده خوردگی آلی(MBT) به میزان قابل توجهی افزایش یافته است.
کلمات کلیدی: الکتروگالوانیزه- پوشش روی- نانوذرات - سیلیس- نانوکامپوزیت - خوردگی- بازدارنده آلی