خوردگی آرماتورهای فولادی قرارگرفته در بتن، از مهم‌ترین عوامل کاهش دوام سازه‌های بتنی میباشد که معمولاً ناشی از نفوذ یون کلر موجود در نمک آب دریا است. علاوه بر این شرایط محیطی، رطوبت، جذر و مد، حمله سولفات‌ها و... باعث تخریب سازه‌های بتنی واقع در دریا می‌گردند. نفوذ یونهای کلر دوره تخریب را کوتاهتر و زمان وقوع آسیب به بتن با استحکام فشاری بالا و نفوذ پذیری پایین را بیشتر خواهد کرد.
آزمون تحت ولتاژ یک آزمون تسریع شده ی خوردگی میباشد که اطلاعاتی راجع به نفوذپذیری و ویژگی‌های بتن ارائه میدهد. همچنین طی تحقیق دیگری که بر روی خوردگی آرماتور در بتن به وسیله آزمون ولتاژ ثابت انجام شد، مشخص شد که با افزایش مقدار خاکستر بادی در نمونه ها، بعد از 28 روز استحکام فشاری بتن و جریان خوردگی آن کاهش می یابد. لذا هدف این پژوهش بررسی خوردگی بتن پوزولان در محیط آب دریا و بررسی آن در شرایط تسریع شده میباشد.
در این پژوهش رفتار خوردگی آرماتور فولادی در بتن به دو روش متفاوت حفاظت مورد بررسی قرار گرفت. در روش نخست، افزودنی‌های پوزولانی در درصدهای بهینه از جمله خاکستر بادی 25٪ وزنی سیمان، میکروسیلیس 10٪ وزنی سیمان و سرباره کوره بلند 25٪ وزنی سیمان به طرح اختلاط بتن اضافه گردیدند و در روش دوم حفاظت، ممانعت کننده فروگارد 901 به میزان 5/0% وزنی سیمان به طرح اختلاط بتن پایه اضافه شد و اثر این ممانعت کننده بر رفتار خوردگی فولاد در بتن در شرایط شبیه‌سازی شده دریایی (% NaCl 5/3) و تسریع شده‌ی خوردگی تعیین گردید.
جهت انجام آزمون تسریع شده خوردگی در شرایط ذکرشده، نمونه‌های بتنی تحت ولتاژ 24 ولت قرار گرفتند. نتایج آزمون نشان میدهد که از بین بتن‌های ساخته‌شده، بتن پوزولانی حاوی 10% وزنی سیمان میکروسیلیس و نمونه‌ی حاوی ممانعت کننده فروگارد دارای بیشترین مقاومت می‌باشند و پس از 24 روز شکسته و تخریب شدند و نمونه‌ی شاهد کمترین مقاومت را داشته و پس از 18 روز تخریب گردید.
* نوری، حسن ـ کارشناسی ارشد مهندسی مواد و متالورژی، دانشگاه صنعتی شریف
علوی فرد، نقدعلی ـ کارشناسی ارشد مهندسی مواد و متالورژی، دانشگاه فردوسی مشهد
افشار، عبدالله ـ استاد دانشکده مهندسی مواد و متالورژی، دانشگاه صنعتی شریف